پروفایل شهید – پرتال جامع شهدای دانشجو استان گیلان

در صورت مغایرت اطلاعات شهید، مراتب را اعلام فرمایید باسپاس

علی کاظمی سلیمی

شهید دفاع مقدس

اطــــلاعــــات فــــردی شــــهید

نـــــام :

علی

نـــــام خـــــانوادگـــــی :

کاظمی سلیمی

نـــــام پـــــدر :

فریدون

تـــــاریخ تـــــولـــــد :

1348/05/25

مـــــحل تـــــولـــــد :

لنگرود

ســـــن :

دانشــجـوی :

تربیت معلم شهید رجایی لاهیجان

رشــــته تحصــــیلی :

آموزش ابتدایی

وضـــــعیت تــــاهــــل :

مجرد

تـعـــداد فـــرزنـد :

دســـــته اعـــــزامـــــی :

سپاه

مســــئولــــیت :

امدادگر / رزمنده

غنچة وجود شهيد علي كاظمي سليمي، در سال 1347 شكوفا شد و پا به عرصة وجود نهاد . با سپري كردن دوران كودكي آموختن علم را پي گرفت و با علاقه فراوان وارد مدرسه شد . علي هر چقدر بزرگتر مي شد نظم قابل توجهي در كارهايش به چشم مي خورد . او احكام دين و شريعت را به خوبي در دامان والدينش آموخت و به مطالعة كتب مذهبي توجه وافري داشت . بيشتر اوقات با كلام خدا و نهج البلاغه مأنوس بود. عطش آموختن تمام وجود علي را فرا گرفته بود و هرگز دوست نداشت اوقات خود را به بطالت سپري كند . در ورزش فوتبال تبحر خاصي داشت و با ممارست وارد تيم جوانان شهرستان لاهيجان شد بعد از شروع جنگ تحميلي، حضورش در بسيج بيشتر شد و براي جبهه‌ها كمك هاي مردمي جمع مي كرد . بعد از گرفتن ديپلم در كنكور شركت كرد و در دانشگاه تربيت معلم شهيد رجايي شهرستان لاهيجان پذيرفته شد.
تمام هدف علي رسيدن به معرفت بود و دنيا را با تمام امكاناتش پلي مي‌دانست تا خود را به هدفي كه دارد برساند .شهید کاظمی بی ادعا و بدون هیاهو در هر جا که احساس می کرد به وجودش نیاز است حضور می یافت . از همین رو قسمت زیادی از وقت و همت خود را صرف خدمت به خانواده و مردم نیازمند می نمود . مهربانی و صمیمیت و فروتنی ایشان زبانزد خاص و عام بود . انضباط و نظم قابل توجهی در انجام کارهایش از خود نشان می داد . او همچنین ورزشکار و هنرمند بود و طبع لطیفی در سرودن شعرهای پرمحتوا داشت . وی د ر تیم فوتبال جوانان لاهیجان فعالیت می نمود و به جهت استعداد زیاد ، در بازیگری از طرف گروه تئاتر کانون ادب و هنر شهرستان لاهیجان چندین بار برای ایفای نقش بر روی صحنه رفت . روح بلند و نجیب او باعث شد تا با عشق و علاقه کتب نهج البلاغه و تفسیر قرآن و دیوان شعراء را مطالعه نماید . با پیروزی انقلاب در مسجد جامع لاهیجان عضو بسیج شد و با دیگر دوستان خود شروع به معرفی امام ، انقلاب و توجه بیشتر جوانان به مکتب اسلام نمود.

از هنگامي كه بدنيا آمده ام و خويش را شناخته ام هستي ام را و زندگي خويش را وقف در راه تو اي كريم و اي رحيم كرده ام. پس امروز نيز كه به سوي جبهه روانم تو مرا راهنمايي كن كه چگونه مردن را نيز بياموزم و خود پشتوانه راهم باش.
اي مردم عزيز: شما را به تقوا فرا مي خوانم كه تقوي را نصب العين خويش قرار دهيد و امام اين بزرگ بت شكن زمان را ياري كنيد و لحظه اي نگذاريد كه قلب امام ناراحت باشد. و پشتوانه پر عظمت وي باشيد كه خدا پشتوانه شماست.
امروز كشور اسلامي ، نيازمند ايثار و شهادت است و محتاج به عظمت و پاكدامني پس براي داشتن فرداي پر عزت ، فرزندان انقلاب را بايد چون شير عليه خصم حيله گري هاي ابرقدرت ها تربيت نمود تا وفادار به امام امت و انقلاب باشند.

يك روز پس از مراجعه از دانشگاه نزد من آمد و گفت: پدر جان شما عضو پايگاه بسيج هستيد و دوستاني را كه نيروهاي رزمنده به جبهه ها اعزام مي كنند، مي شناسيد. من با چند نفر از دوستان دانشگاهي تصميم گرفته ايم كه به جبهه برويم، از شما مي خواهم كه ما را به واحد امداد معرفي نمائيد تا دوره كوتاه امدادگري را ديده و سپس به جبهه برويم. در جوابش گفتم: علي جان، شما كه در دانشگاه مشغول تحصيل هستيد آنجا نيز يك جبهه است و وظيفه داريد تا سنگر دانشگاه و فراگيري علم را حفظ كنيد زيرا جامعه در آينده به شما نيازمند است. گفته هايم ايشان را منصرف نكرد و به پافشاري خود ادامه داد. لاجرم تسليم شدم و علي به اتّفاق چند نفر ديگر از دوستانش براي آموختن دوره امدادگري معرفي شدند. بعد از طي آن دوره، براي ديدن آموزش نظامي هم به پادگان منجيل اعزام شدند. پس از آمادگي نيروها، شهيد كاظمي و همراهانش عازم جبهه هاي جنگ شدند. قريب 50 روزي بود كه از علي خبري نداشتيم و آن زمان من در بيمارستان 22 آبان لاهيجان مشغول كار بودم و كارهاي نجاري آنجا را به عهده داشتم. يك روز پس از فراغت از كار، به خدمت دوستانم رفتم تا دقايقي با آنها صحبت كنم و بعد به منزل مراجعه نمايم. پس از احوال پرسي و تعريف كارهاي روزمره يكي از دوستان رو به من كرد و گفت: از پسرت علي چه خبر؟ آيا از او اطّلاعي داري؟ من در جوابش اظهار بي اطّلاعي كردم و نگراني خود را از اين جهت مطرح كردم. در جوابم گفت: چرا پي گيري نمي كني؟ شايد حادثه اي رخ داده باشد؟ با شنيدن اين جمله شك من، بر انگيخته شد و گفتم: مگر شما از پسرم خبري داريد؟ آنها بلافاصله اظهار نمودند خير! بعد همان دوست مرا به گوشه اي كشاند و گفت: اگر روزي به تو خبر دهند كه پسرت شهيد شده چه خواهي كرد؟ اين حرف او باعث شد تا تمام وجودم سُست شود! از او خواهش كردم كه اگر خبري دارد به من بگويد. هنگامي كه اصرار مرا ديد براي آرام كردنم چنين گفت: چيزي نشده فقط مي دانم پسرت مجروح شده و در همان بيمارستان كه شما مشغول بكار هستيد بستري است. من بلافاصله و بي درنگ خود را به بيمارستان رساندم و از اينكه پسرم در چند قدمي من و در كنارم بستري است ولي از او اطّلاعي ندارم سخت ناراحت شدم. پس از رسيدن به بيمارستان و جويا شدن از احوال پسرم متوجّه شدم كه دعوت حق را لبيك گفته و به لقاء ا… پيوسته است. ” نقل از پدر شهيد “