پروفایل شهید – پرتال جامع شهدای دانشجو استان گیلان

در صورت مغایرت اطلاعات شهید، مراتب را اعلام فرمایید باسپاس

مصطفی درویش رحیم آبادی

شهید دفاع مقدس

اطــــلاعــــات فــــردی شــــهید

نـــــام :

مصطفی

نـــــام خـــــانوادگـــــی :

درویش رحیم آبادی

نـــــام پـــــدر :

محمد

تـــــاریخ تـــــولـــــد :

1346

مـــــحل تـــــولـــــد :

رودسر

ســـــن :

دانشــجـوی :

مرکز تربیت معلم علامه امینی تبریز

رشــــته تحصــــیلی :

امور تربیتی

وضـــــعیت تــــاهــــل :

مجرد

تـعـــداد فـــرزنـد :

دســـــته اعـــــزامـــــی :

سپاه

مســــئولــــیت :

رزمنده

دانشجوی شهید مصطفی درویش رحیم آبادی در سال هزارو سیصدو چهل و شش در رحیم آباد از توابع شهرستان رودسر در خانواده ای مسلمان متولد شد و در آغوش پر مهر پدر و مادر دوران خردسالی را سپری کرد و وارد مدرسه شد . و در مدت تحصیل با علاقه بدان مشغول تحصیل بود و توانست مقاطع تحصیلی را یکی پس از دیگری با موفقیت سپری کند . او پس از شرکت در آزمون سراسری دانشگاه در رشته ی آموزش ابتدایی پذیرفته و در تربیت معلم علامه امینی تبریز مشغول به ادامه تحصیل شد. مصطفی همزمان با تحصیل علم به کسب فضایل اخلاقی نیز می پرداخت و با فرهنگ غنی اسلام آشنا شد و در جهت آن گام های زندگی اش را بر می داشت. در دلش نور ایمان می درخشید و تقوی الهی در کردار و رفتار و گفتارش مشاهده می شد. با این که جوان بود ولی به دنیا و ظواهر فریبنده اش بی اعتنا و نسبت به رعایت مسائل اسلامی و تکا لیف شرعی پایبند بود. از متانت و تواضع بر خوردار و نسبت به ارتقای بینش دینی و سیاسی دیگران ساعی و پر تلاش بود وبه همین علت برای پر کردن اوقات فراغت نو جوانان محله ی خود با بر پایی کلاس آموزش قرآن ،به این امر همت گماشت .و به مطالعه کتب غیر درسی و شرکت در ورزشهای رایج بین جوانان (فوتبال)علاقه نشان میداد و سعی می کرد سرزندگی و شادابی را در بین نو جوانان و جوانان رسوخ دهد. مصطفی در فرصت های پیش آمده به کمک پدر و مادر در امر کاشت و داشت و برداشت محصولات کشاورزی اعم از برنج و مرکبات می شتافت تا بتواند باری از بارهای سنگین اداره زندگی را از شانه پدر و مادر مکرمه اش بکاهد. و قبل از اعزام به جبهه از سوی دانشگاه ﻤﺄمور شد تا با دایره آمار و نفوس مسکن همکاری نماید وی این ﻤﺄموریت را با موفقیت به اتمام رسانید و با دستمزد حاصل از آن برای تک تک اعضای خانواده هدیه ای تهیه کرد تا علاقه ی خود را به نوعی به همه اعضای خانواده نشان بدهد. در اثنای تحصیل فکر و ذکرش معطوف جبهه های نور علیه ظلمت بود و بالاخره نتوانست تا پایان تحصیلات علم حضور در جبهه های نبرد حق علیه باطل را به خود بقبولاند و بدین سان پس از شنیدن پیام حضرت امام مبنی بر حضور جوانان و...در میدان های دفاع از کشور در برابر تهاجم دشمنان اسلام و انقلاب با کسب رضایت از مادر مبنی بر گذراندن دوره های آموزش نظامی،در دوره های بر گزار شده شرکت و سپس راهی جبهه های نور علیه ظلمت شد.او این کار را در حالی انجام داد که یکی از برادران بزرگش در جبهه حضور داشتند ولی بر خود فرض دانست که او هم حضور بهم رساند و قبل از اعزام به برادر کوچکتر از خود نیز چنین توصیه نمود:﴿﴿از تو می خواهم هر زمانی که احساس کردی وجودت به دوام نظام اسلامی و حکومت الهی کمک می کند دریغ نکنی﴾﴾. بله او از پشت صندلی های دانشگاه تربیت معلم که فرسخ ها از خط مقدم فاصله داشت و می توانست در آرامش به تحصیل مشغول شود بلند شد و در سنگرهای خاکی و همجواری با غرش توپ و تانک دشمن و همجواری با شعله های آتش و سفیر گلوله های آتش داغ روی آوردتا در افتخار آفرینی و دفع متخاصم دفاع از جبهه حق نقش مؤثری ایفا نماید و او در 7/12/65 در شلمچه کربلای 5 پس از مبارزه بی امان با خصم متجاوز به درجه ی رفیع شهادت نایل آمد و پیکر مطهرش پس از تشیع با شکوه در مزار شهدای رحیم آباد ﻤﺄوا گزید.

مي پندارند آنان كه در راه خدا كشته مي شوند مردگانند بلكه زندگان هستند و نزد پروردگار خويش رزق و روزي داده مي شوند.فرزند شهيدم مصطفي درويش يكي ديگر از به خيل پيوستگان حسيني و عاشقان بي نام و نشان كوي ثارالله مي باشد .مصطفايم در دي ماه 1346 ديدگان خويش را به اين عالم فاني گشود از همان دوران كودكي نور ايمان و زيبايي تقوي در چهره اش نقش بسته بود به گونه اي كه زمان شير خوردن وي مصادف با ساختن وضو و براي نماز آماده شدن من همراه بود. حتي هنگام شبها چندين مرتبه خواستم به عزيزم شير دهم او امتناع مي نمود تا صبحگاهان كه وضو مي گرفتم از همان ابتدا كه اين درخشندگي نور خدا در سيماي وي مي ديدم تصميم داشتم كه در بزرگيش به حوزه فرستاده ، مدرس طلبگي و روحانيت مشغول و به لباس پيامبر گونه او ملبس شود. با اخذ مدرك ديپلم متوسطه در رشته امور پرورشي تربيت معلم تبريز با ادامه تحصيل پرداخت. روزي به من گفت مادرم عكس هايم را گرفته ام كه به جبهه بروم و مي ترسم اگر به جبهه نروم جبهه تمام بشود ، من نزد خداي متعالي شرمنده باشم مي خواهم جبهه بروم تا دين خود را ادا نمايم. زماني كه عازم براي رفتن به ديار عاشقان خدا و شيران توفنده صحنه هاي نبرد با دشمنان خدا بود به من گفت : مادر اگر من را خداي متعال قبول كرد و شهيدشدم ، افغان وزاري مكن ، اگر چه مي دانم بسيار ناراحت مي شوي اما جسور و دلير باش كه بازگشت همه ما به سوي خداي مهربان و رئوف است مادر من از من راضي باش كه من مي خواهم با همان لباس رزم و دليري خداي را ملاقات كنم .آري مصطفي جان ، اي شيرين تراز جانم ، رفتي و به جوار و قرب الهي پيوستي و به آرزوي خويش رسيدي اما ياد سوزنده تو از قلبهايمان خارج نمي گردد و نگاههاي محبت آميز و سخنان بلند و گرانبهايت را هيچگاه فراموش نمي كنم . و هم اكنون است كه معناي كلامت را هنگام بوسه زدن به گونه هايم گفتي مادر مي خواهم به بهشت بروم . مي فهم خدايا ، اي آرزوي تمام عاشقان و دلدادگان و اي پناه جميع بي پناهان ، اين قرباني را از اين بندگان ضعيف بپذير و امام عزيزمان و اين نور ديدگان ما را براي اسلام و حفظ اين خونهاي عزيز ، سربلند و با عزت حفظ به فرما.آمين يا رب العالمين. شامگاه 7/ 12/ 65 . شهرك دويجي عراق.

“نقل از مادر شهید“

چند ماه قبل از عزیمت به جبهه از سوی دانشگاه مأمور شد تا دایره آمار و نفوس مسکن همکاری نماید. به جهت حسن انجام کار از سوی ریاست آن سازمان مورد تشویق قرار گرفت. پس از دریافت حق الزحمه خود برای تمام اعضای خانواده هدیه ای تهیه کرد که باعث خوشحالی همه شد. اما بعد از گذشت چند هفته نزد مادر آمد و گفت: می خوهم برای آموزش نظامی خود را معرفی نمایم و یک دوره سه ماهه را باید پشت سر بگذارم. آن زمان برادر دیگرم در جبهه حق علیه باطل بود و شهید مصطفی می دانست که اگر صراحتاً مسئله رفتن خود به جبهه را خدمت مادر بیان کند با عدم رضایت ایشان رو به رو می شود. چند بار مادرم از ایشان پرسش نمود که حتماً فقط برای آموزش است؟ شمارا به خط مقدم نمی برند؟ شهید مصطفی در جواب می گفت: خیال شما از این بابت آسوده باشد. مادرم شنیدن صحبتهای مصطفی دغدغه ای در خود راه نداد و اعتراضی هم نکرد. شب هنگام بود که خدمت برادرم شهید مصطفی رفتم و به ایشان گفتم: برادر راستش را بگویید. آیا واقعاً برای آموزش می روید؟ در جوابم گفت: امیر جان وجود عاطفه مادری به من اجازه نداد که حقیقت را به ایشان بگویم. در ثانی این تکلیفی است که بر عهده ماست تا تحت هر شرایطی خود را به مناطق عملیاتی رسانده و یاری دهنده رزمندگان باشیم و حال از تو برادر کوچکم می خواهم که این راز را با خود نگه داری و تغییری در حالات خود ایجاد نکنی. من برای رسیدن به اهداف والاتری حاضر شدم احساس مادر و فرزندی را زیرپا نهاده تا بتوانم به دین و کشورم خدمت کنم. از تو می خواهم تا هر زمانی که احساس کردی وجودت به دوام نظام اسلامی و حکومت الهی کمک می کند دریغ نکنی. فردای آن روز با پولی که از دانشگاه به عنوان کمک هزینه گرفته بود، برایم یک جفت کفش کتانی خرید، که تا به امروز هم آن را به عنوان یادگار از شهید پیش خود نگه داشته ام. شهید درویش بعد از چند روزی که با ما بود راهی دیار شیرمردان عرصه نبرد با دشمنان خدا شد. بعد از گذشت چند ماه به ما خبر رسید که شهید مصطفی در مناسب ترین فصل خودباوری راهی بوستان مهاجران دیار نور شد و به تبار ثارالهی یان پیوست!

“نقل از برادر شهید“