قد افلح من زکيها ........................ محققاً : آنکس که نفس خود را تزکيه کرد ، رستگار است ................. نهی علمنی من علمک المحزون و صلی بسترک المصون الهی حققنی بحقائق هل القرب و اسلک بی مسلک اهل الجذب. ای خدا! مرا از علم محزون (اسرار نهان) خود بياموزد و سرا پرده لطف خود از هر بلا محفوظ دار. خدايا! روان را به حقائق، علم و معرفت، مقربان درگاهت بيارای و به مسلک و طريقه مجذوبان (مشتاقان ) جمالت رهسپار ساز. کاروان حسينيان، اين عاشقان خاک پاک کربلا و مشتاقان زيارت مرقد مطهر امام به سوی حرم مقدس حسينی در حرکتند، اين حقير نيز دلم در اين لحظه ها از نور خدای مومنان منور گرديده و احساس می کنم يک نيرويی مرا به طرف خود می کشد،خلاصه در آين لحظه های حساس ترجيح می دهم تا مدت کوتاهی سنگر دانشگاه را ترک گويم و سفری به دانشگاه الهی بنماي،م، دانشگاهی که امتحان ورودی ندارد بلکه امتحان درنی دارد، دانشگاهی که کمک می کند تا انسان با چشم بصيرت همه جهان را ببيند نه با علم دنيوی بلکه با علم معنوی و دنيوی. علم دنيوی مقدمه ای است برای رسيدن به علم معنوی، رسيدن به علم محزون الهی. و اما خودم، اکنون که پس از سپری شدن عمری که تمام آن را به نادانی گذراندم که می توان به آن دوران جهالت گفت موفق شدم که به عنوان يک دانشجو به جبهه های الهی سفر کنم و مقداری از علم اين موسسه را بياموزمو همچنين بتوانم جهاد اکبر را درک نمايم. به عنوان وظيفه شرعی خودم چند عنوانی از عنوانهی ذهنی خودم را بر روی کاغذ اهدا شده مردم می نگارم. در مرحله اول روی سخنم با پدر و مادر عزيزم است، پدر و مادر عزطزم من احساس شما را درک می نمايم اگر چه شما مرا به عنوان يک دانشجو می شناسيد و بر اين مسئله مفتخريد، شما نبايد ناراحت باشيد از اينکه من عازم دانشگاه ديگری شده ام من وظيفه ام اندوختن دانش است و اينجا هم هستم دانش ياد می گيرم. عزيزانم من احساس می کنم که شما آرزوهای زيادی نسبت به فرزندتان داريد ولی با کمال تأسف بايد بگويم که اين آرزوها زودگذر استريال عزيزانم اگر خداوند منان در اين راه شهادت را نصيبم کرد هيچ نگران نباشيد و لاف های دشمنان و ياوه گويان هم توجهی نداشته باشيد زيرا اين حقير راهم را پيدا نموده ام و از شما عزيزان هم کمال تشکر و سپاس را دارم که تا اين حد مرا کمک و راهنما بوده ايد. مادر جان مبادا گريه و زاری کنی و دشمنان را شاد کنی، زيرا پسرت می خواهد شرافتمندانه بميرد، نه در رختخواب، از اينکه اين وصيت را می نمايم واقعاً شرمنده ام زيرا شما عزيزان را برخود برتر و عالمتر می دانم، پدر بزرگوارم و مادر ارجمندم از اينکه نتوانستم به خدمت شما برسم و از شما اجازه بگيرم بسيار بسيار شرمنده ام، اميد است که مرا عفو کنيد، مادر جان اين حقير در دانشگاه هيچ گونه ضعفی نداشته ام و جز شاگردان تنبلی هم نبوده ام که بگويم از درس فرار کرده ام بلکه همواره به درس دل داده ام تو بايد با شهامت خودت بگويی به دشمنان که پسرم در اين دنيا رستگار بود، و در دنيا ديگر نيز رستگار خواهد بود، چون راهش راه حق و راه آموزگار و پروردگار منان است. وصيت من به شما عزيزان اين است که از اين دنيا دل بکنيد و به ريسمان الهی چنگ بزنيد، اخلاق پسنديده داشته باشيد، با هم اختلاف نداشته باشيد، دعا و نوحه خوانی را فراموش نکنيد تا قساوت قلب هم پيدا نکنيد، مقلد امام باشيد تا زمانی که زنده هستيد، نماز را هميشه به پا آوريد و قرآن زياد بخوانيد، شوخی کم بکنيد و به جای شوخی حديث ائمه اطهار بگوييد و يا مطالعه کنيد، مادر جان خواهشی که از تو دارم اطن هست که هرگز نمازهايت را قضا نکن و برادران و خواهرانم را تشويق به نماز خواندن و قرآن خواندن بنما، حتی اگر اجباری هم باشد خوب است، به عنوان مثال به بچه ها بگو اول نماز و سپس غذا، مادر جان اگر بچه ها قرآن نمی خوانند خواهش می کنم قرآنها را به مسجد ببر تا مورد استفاده قرار گيرد. زندگی ساده بکنيد تا بيشتر به خدا نزديک شويد. و تو خواهرم اميدوارم که بتوانم راه دامادم ادامه داده و انتقام خونش را از شيطان وشياطين بگيرم. خواهرم و برادرم من از درس بيزار نبوده ام و شما هم نباشيد، کتابهای اخلاقی، علمی، عرفانی و قرآن زياد بخوانيد، سعی کنيد نفستان، نفس رحمانی باشد، کلاسهای اخلاقی از روحانيئن را حتماً گوش کنيد و من به شما قول می دهم که ضرر نمی کنيد، بلکه بيشتر مشتاق می شويد. خلاصه اگر نتوانستم ديگر شما عزيزان را ديدار کنم حلالم کنيد و اين حقير را به عنوان يک هديه به امام زمان اهدا نماييد. و اما شما مردم وملت هميشه در صحنه، از شما نيز تقاضا دارم از قصورات و کوتاهی های من در گذريد و اين حقير را عفو نماييد. ای مردم من از حق الناس زياد می ترسم اگر از طرف من به شما کوتاهی شده و بی احترامی به شما نموده ام مرا عفو نماييد، مردم دستم کوتاه است تقاضايم را رد نکنيد، مردم اسلام را رها نکنيد. مردم وعزيزانم از غيبت و تهمت و افترا و بی احترامی و ... بپرهيزيد و به فکر آخرت خود باشيد. همه ی ما چه دير يا زود رفتنی هستيم، اين حقير زود می روم تا با رفتن به سازمان حقوق بشر بفهمانم که سازمان حقوق کفر است و به سازمان ملل بفهمانم که سازمان ابر جنايتکاران و ابر قدرتها است، من با رفتنم اعتراض و انزجارم را از سازمانهای ملل و ديگر سازمانهی جهنمی با شهامت بر اين وجه می نگارم، ای سازمانهای جهنمی گرچه شما حقوق مردم و به عبارت ديگر حق الناس را پايمال می کنيد ولی بدانيد که همين حقوق خودشان را در آخرت از شما خواهند گرفت. اما نصيحتی دارم به برادرانم: برادرم اگر از زمزم يقين سيرابی گوارايت باد ولی ....... اگر در ايستگاه خطرناک شک مانده ای بشتاب، تا به ساحل امن و امان يقين برسی ، تا سوال ابهامی، اشکالی در ذهنت پيدا شد بپرس، به دنبال جواب بگرد تا به پاسخ اطمينان بخش برسی آرام نگير، فرق نمی کند چه در موضوع اعتقادی و اخلاقی باشد و هر چه در موارد احکام حلال و حرامهای خداوند در فقه چه در مسائل سياسی کشور و چه در زمينه های عملکرد مسئولين، خلاصه اينکه نگذارکه ابهام، رفته رفته در ذهنت بزرگ شود و به مرز لاينحل برسد. پرسيدنی که گاهی در جهت فهميدن باشد ارزنده است. ضمناً برخورد واقع بينانه با مسائلی و مشکلات چاره بسياری از اين گونه نابسامانی هاست. برادرم وقتی اينها را گذراندی به علم اليقين و سپس در انتها به حق اليقين مي رسی و در اينجاست که خدا را می بينی و خود را فراموش می کنی. در پايان چند دعا می نمايم و همه شما را به خدای غفار می سپارم: خدايا ! دين اسلام را در سراسر گيتی بگستران، خدايا! همه ما را به راه راست هدايت بفرما، خدايا کفر و استکبار جهانی را گرفتار ساعقه و عذاب الهی بگردان، خدايا! رزمندگان اسلام را در سراسر گيتی پيروز و سربلند گردان، خدايا! به مجروحين و معلولين و مسدومين و بيماران اسلام شفا عنايت بفرما، خدايا! رهبر کبير انقلاب و مقلدان اين رهبر را برحفظ دين اسلام محفوظ بدار، خدايا! پدر و مادرم را بر من راضی بگردان، خدايا! اميدوارم که پدر و مادرم را مورد عفو قرار بدهی، خدايا! دشمنان اسلام را نابود بگردان. و من الله التوفيق سيد موسی آموزنده 12/10/64 مادرم مرا حلال کن، پدرم مرا عفو کن (آقاجان) برادران و خواهران مرا عفو کرده و از ياد مبريد اگر می خواهيد من از شما راضی باشم زندگيتان را با ياد من تلخ نکنيد به اميد ديدار در جهان ديگر: آنکس که تو را شناخت جان را چه کند فرند و عيال و خانمان را چه کند ديوانه کنی هر دو جهانش بخشی ديوانه تو هر دو جهان را چه کند

خاطره ای را انتخاب نمایید… حلالم کنید و از من راضی باشید آخرين خداحافظي