سيد مصطفی در روز جمعه يازدهم جمادی الثانی سال 1382 ه.ق مصادف با 18 آبان 1341 نزديک اذان ظهر در شهر رشت به دنيا آمد. او در دو سالگی اصول و فروع دين و همچنين سوره های آخر جزء سي ام قرآن را در پنج سالگی حفظ بود. سيد مصطفی در کلاس دوم دبستان شاگرد اول شد. وقتی مدير دبستان می خواست جايزه اش را بدهد از او پرسيد در آينده می خواهی چی کاره شوی؟ گفت : زمان بايد معلوم کند من از حالا نمی تواتم بگويم. بدين خاطر مورد تشويق معلمين قرار گرفتند. او تحصيلات راهنمايی را با معدل خوبی پشت سر گذاشت و در دبيرستان شريعتی در رشته رياضی فيزيک ادامه تحصيل داد.او بعد از شهادت حاج سيد مصطفی خمينی آنقدر مجذوب ولايت و امامت شده بود که صرفاً به خاطر نگاه کردن تصوير حضرت امام به خانه يکی از آشنايان می رفت تا عکس حضرت امام را زيارت کند و از آن پس نوارهای سخنرانی امام در نجف و نوارهای مراسم عزاداری شهادت سيد مصطفی را گوش می کرد. البته در آن زمان داشتن عکس حضرت امام جرم بود. شهيد از بدو پيروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در تمام راهپيمائيها شرکت فعال داشت. او تا نصفه های شب با برادر کوچکش سيد هاشم در مساجد به فعاليت (گشت و نگهبانی) مشغول بود. از آنجا که خط بسيار خوبی داشت از او به عنوان خطاط و شعارنويس جهت سوق دادن نيروهای انقلاب و متدين استفاده می شد. شهيد اصلی از سال 1355 شروع به خواندن درس فقه کرد و همزمان با انقلاب آن را نيز قطع نکرد. و در محضر عده ای از علماء اهل فن گيلان مشغول خواندن درس شد. تا علاوه بر رزم و روحيه عالی انقلابی در سنگر علم و فقاهت بتواند مسلط بر عوامل مزدور سياه و منافق ضد دين باشد. او در اواخر سال 1361 به خدمت مقدس سربازی رفت و در نيروی هوائی ارتش مشغول شد و در مدت خدمت مقدس سربازی زحمات زيادی را متحمل شد و سعی می کرد نيروی مفيدی برای کشور و يگانهای مربوطه اش باشد و در دوره احتياط با اصرار و پافشاری اجازه حضور در جبهه را گرفت. در طول اين مدت خدمت و بعضاً خدمت در يگانهای سپاه به صورت بسيجی هيچگاه دلش راضی نمی شد يکی تلفن شخصی بزند چون می گفت بيت المال است و استفاده شخصی نبايد کرد او مقيد به فرائض دينی و مومن و متعهد بود که در تمام کارها مراقبت از خود را سرسلسله امورات قرار می داد و زمانی که در مأموريت کردستان بسر می برد با توجه به برف سنگين آن موقع که ايشان آنجا حضور داشتند با توجه به امنيت راه مدت چند ماه آذوقه به بالای قله بردند و ايشان با ديگر همسنگران از کردهای محلی آرد تهيه می نمودند و با مشقت زياد نان می پختند و با رب گوجه غذا می خوردند در آن شرايط سخت حراست و نگهبانی از مرز را به خوبی و به نحو احسن انجام دادند. و اين عمل مطمئناً بيشتر به خاطر روحيه اين شهيد و اتکاء ايشان و بعضی از دوستان به خداوند تبارک و تعالی بوده است. سيد مصطفی بعد از اينکه از سربازی برگشت بعد از شرکت در کنکور در سال 1363 در دانشگاه قبول شد و همزمان در مهندسی صدا و سيما نيز قبول شد و به دانشگاه رفت . او زمانی که اسمش را در روزنامه خواند و به جهت اينکه قبول شده بود به سجده رفت سپس دو رکعت نماز شکر به جا آورد و در دو سالی که در دانشگاه صنعتی شريف تهران در رشته فيزيک درس می خواند. موفقيتهای چشمگيری به دست آورد تا اينکه به طور داوطلب بعد از پايان يکی از ترمها در روز دوشنبه بيستم مرداد سال 1365 به جبهه رفت و در روز يکشنبه 9 شهریور ماه در عمليات کربلای 2 شرکت کرد و پس از رشادت و جانفشانی به آرزوی ديرين خويش رسيد و برای هميشه شکرگزار حضرت حق قرار گرفت.