شهید علی بار فروشنده در فروردین سال 1340 هجری شمسی در خانواده ای مذهبی و کاسب در شهرستان تنکابن به عالم امکان قدم نهاد و سیرت پاک او در دوران زندگی اش بر همگان آشکار شد . در عنفوان نوجوانی با پدرش به مغازه می رفت و هنگام اقامه نماز راهی مسجد می شد . علی از استعداد سرشاری برخوردار بود و در بدو ورودش به مدرسه مورد توجه معلمان قرار گرفت . وجود والدین دین دار باعث شد تا از همان سنین نوجوانی عشق اهل بیت (ع) در وجودش نقش ببندد . فضای سیاسی کشور در سال های 57-56 بسیار دگرگون بود و مردم برای سرنگونی رژیم ستم شاهی به طور مستمر راهپیمایی می کردند . علی با نمرات عالی دیپلم خود را از دبیرستان فرهنگ شهرستان رودسر گرفت و با توجه به روحیة ظلم ستیزی و حق طلبی که در وجودش اوج گرفته بود ، خود را به صف مبارزین انقلاب متصل کرد . او به همراه هم رزمان خود انصاری ، رهبر و نژاد کریم فعالیت های مذهبی و سیاسی شهرستان رودسر را هدایت می کردند . بعداز پیروزی انقلاب اسلامی و ایفای نقش پر فروغ در میدان مبارزه با رژیم ، بر آن شد تا ادامة تحصیل بدهد و در سال 1360 موفق شد در کنکور سراسری در رشتة ادبیات دانشگاه تبریز پذیرفته شود . یک سالی از جنگ تحمیلی می گذشت و تحریم های اقتصادی از سوی کشورهای غربی نسبت به کشورمان بیشتر می شد . یک روز علی به منزل آمد و به زیر زمین رفت . دو باک نفت برداشت و از منزل خارج شد . صدایش کردم و گفتم : « پسرم ، اینها را کجا می بری ؟ در این زمستان خودمان کمبود سوخت داریم .» او در جوابم گفت : می دانم مادرم ، از کارم تعجب می کنید ولی در بیرون کسانی هستند که حتی یک قطره نفت هم در خانه شان پیدا نمی شود . در این روز های سخت است که ما باید به فکر هم نوع خود باشیم ، برای ما هم خدا بزرگ است . زمانی که علی از دانشگاه به منزل می آمد یا در پی جمع آوری کمک های مردمی برای رزمنگان جبهه بود و یا در حال شناسایی افراد نیازمند و کمک رساندن به آنها . هیچ گاه از جریانات زمان خود عقب نبود و بی خبری را یک آفت می دانست . اواخر سال 1360 همراه سه نفر از دوستان خود تصمیم گرفتند از طریق هلال احمر شهرستان رودسر کمک های مردمی را – که شامل آذوغه و وجوه نقدی بود – به مردم مظلوم شهرستان بوکان برسانند . من و پدرش از اینکه می دیدیم چگونه او داوطلبانه برای خدمت به هموطنان خود عازم جبهه ها می شود احساس غرور می کردیم . چند روزی از رفتن کاروان کمک های مردمی می گذشت و ما خبری از پسرمان نداشتیم تا اینکه اطلاع دادند پس از تحویل وسایل به مردم بوکان ، در راه برگشت توسط نیرو های ضد انقلاب کموله دستگیر شده و آنها را زندانی کرده اند . بعد از گذشت ماه ها و پیگیری های بسیار فهمیدیم که آنها را در اردوگاهی در منطقه دیوان دره زندانی کرده اند . به هر طریق با همکاری نیرو های سپاه و هلال احمر توانستیم خود را به آنجا برسانیم و با زحمت زیاد موفق شدم پسرم را ملاقات کنم . نیرو های ضد انقلاب تمام افراد آن کاروان را دستگیر کرده بودند و تصمیم داشتن با تحت فشار گذاشتن مسئولین جمهوری اسلامی ، اسرای ما را با عمال دستگیر شده خود معاوضه کنند . روزی که چهره پسرم را دیدم معلوم بود که آنها را تحت فشار و شکنجه قرار داده اند و با بی رحمی با آنها برخورد می کنند . نزدیک سه سال آنها را اسیر کردند و طی این مدت دو بار موفق به دیدنش شدم . هر بار به بهانه ای از آزاد کردن آنها امتناع می کردند . تا اینکه یک روز خبر دادند علی را به شهادت رساندند . بدین سان شهید علی بار فروشنده در سال 1363 سعادت ابدی را به ذلت دنیا ترجیح داد و آزاده و استوار با شهدای کربلای حسین محشور شد .